Επιπλέον, παίζει ρόλο στον κυτταρικό μεταβολισμό

Επιπλέον, παίζει ρόλο στον κυτταρικό μεταβολισμό

Αυτό αλλάζει τη σύνθεση της εξωκυτταρικής μήτρας, βλάπτει τις λειτουργίες των βλαστοκυττάρων, προάγει τη διαδιαφοροποίηση των κυττάρων και μπορεί να εξαπλώσει τον φαινότυπο της γήρανσης στα γύρω κύτταρα, προκαλώντας έτσι χρόνια συστηματική φλεγμονή».

Διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν τη φθορά των τελομερών, συμπεριλαμβανομένου του οξειδωτικού στρες, της φλεγμονής και της έκθεσης σε τοξίνες. Ωστόσο, μελέτες έχουν βρει ότι η άσκηση, ιδιαίτερα η αερόβια δραστηριότητα, μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση του μήκους των τελομερών . Η εξήγηση βρίσκεται στο ένζυμο τελομεράση που προσθέτει αλληλουχία τελομερών στα άκρα των χρωμοσωμάτων. Αυτή η σωματική δραστηριότητα έχει βρεθεί ότι αυξάνει τη δραστηριότητα της τελομεράσης και μειώνει το ρυθμό τριβής των τελομερών.

Η τριβή των τελομερών έχει συνδεθεί με μια σειρά ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία , όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνος και νευροεκφυλιστικές διαταραχές.

3. Επιγενετικές αλλοιώσεις

Οι επιγενετικές αλλοιώσεις χαρακτηρίζονται από αλλαγές στη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης. Αν και αυτές οι αλλαγές δεν επηρεάζουν την ίδια την αλληλουχία του DNA, μπορεί να προκαλέσουν τροποποιήσεις στο εάν ένας διακόπτης γονιδίου είναι ενεργοποιημένος ή απενεργοποιημένος.

Παράγοντες όπως το περιβάλλον σας, η διατροφή, οι επιλογές του τρόπου ζωής και η διαχείριση του άγχους μπορούν όλοι να συμβάλουν στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται ορισμένα γονίδια κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Ωστόσο, καθώς γερνάμε, τα μοτίβα αυτών των επιγενετικών αλλαγών μπορεί να γίνουν πιο έντονα, οδηγώντας σε ανεπιθύμητες αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση που μπορούν να συμβάλουν σε ασθένειες και καταστάσεις που σχετίζονται με την ηλικία.

Μια ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Molecular Sciences κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι επιγενετικές αλλοιώσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ή την εξέλιξη αρκετών ανθρώπινων παθολογιών , συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, του διαβήτη, της οστεοπόρωσης και των νευροεκφυλιστικών διαταραχών.

Δεδομένου ότι η επιγενετική αναφέρεται σε όλα τα εξωτερικά πράγματα που επηρεάζουν την έκφραση των γονιδίων, αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό αναστρέψιμα και μπορούμε να ελέγξουμε τι κάνουμε και να περιβάλλουμε τον εαυτό μας για να προστατεύσουμε τα γονίδιά μας από την ανάπτυξη ασθενειών.

4. Απώλεια πρωτεόστασης

Η σωστή κυτταρική λειτουργία απαιτεί μια κατάσταση ομοιόστασης, τη διαδικασία που ρυθμίζει τις πρωτεΐνες μέσα στο κύτταρο. Η ισορροπία μεταξύ της πρωτεϊνοσύνθεσης, της αναδίπλωσης και της αποικοδόμησης είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κυτταρικής λειτουργίας και την πρόληψη της συσσώρευσης κατεστραμμένων ή κακοδιπλωμένων πρωτεϊνών. Η απώλεια της πρωτεόστασης αναφέρεται στη σταδιακή μείωση της ικανότητας των κυττάρων να διατηρούν αυτήν την ομοιόσταση ή πρωτεόσταση πρωτεΐνης.

Η αποτελεσματικότητα των κυττάρων στη διατήρηση της πρωτεόστασης μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, οδηγώντας σε συσσώρευση κατεστραμμένων ή λανθασμένων πρωτεϊνών, οι οποίες έχει βρεθεί ότι συμβάλλουν στη γήρανση και τις ασθένειες.

Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει ότι ένα κοινό παθολογικό χαρακτηριστικό μεταξύ των διαφόρων νευροεκφυλιστικών ασθενειών είναι η συσσώρευση συσσωματωμένων πρωτεϊνών που μπορεί να προκαλέσουν κυτταρική δυσλειτουργία και, τελικά, να οδηγήσουν σε κυτταρικό θάνατο.

«Το αμυλοειδές-βήτα, το Tau, η άλφα-συνουκλεΐνη, το TDP-43 ή η πρωτεΐνη prion, είναι μερικά μόνο παραδείγματα πρωτεϊνών που μπορούν να συσσωρευτούν και να συμβάλουν στην παθογένεση νευροεκφυλιστικών ασθενειών όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η νόσος του Πάρκινσον και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS)»

Σύνορα στη Μοριακή Νευροεπιστήμη

5. Απορυθμισμένη αίσθηση θρεπτικών ουσιών

Η απορυθμισμένη αίσθηση θρεπτικών ουσιών ορίζεται από την πτώση της ικανότητας του κυττάρου να αισθάνεται ποια θρεπτικά συστατικά υπάρχουν και να επικοινωνεί με τα άλλα εσωτερικά συστήματα για περαιτέρω μηχανισμούς. Οι οδοί ανίχνευσης θρεπτικών συστατικών διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση του κυτταρικού μεταβολισμού, της ενεργειακής ισορροπίας και της ανάπτυξης και είναι απαραίτητες για την υποστήριξη της σωστής λειτουργίας των κυττάρων και των ιστών.

Μία από τις πιο βαθιές οδούς ανίχνευσης θρεπτικών συστατικών σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρά μας συμπεριφέρονται παρουσία ινσουλίνης και αυξητικού παράγοντα που μοιάζει με ινσουλίνη (IGF-1) .

«Η σηματοδότηση θρεπτικών ουσιών μέσω ινσουλίνης/IGF-1 ήταν η πρώτη οδός που αποδείχθηκε ότι ρυθμίζει τη γήρανση και τις ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία σε οργανισμούς-μοντέλους».

Υποκυτταρική Βιοχημεία

Η δημοφιλής διατροφική παρέμβαση, που ονομάζεται διαλείπουσα νηστεία, λειτουργεί μέσω αυτής της οδού που έχει βρεθεί ότι είναι ευεργετική σε ζωικά μοντέλα. Ωστόσο, ο ρόλος του στην ανθρώπινη γήρανση και τις ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να είναι οριστικό.

6. Μιτοχονδριακή δυσλειτουργία

Τα μιτοχόνδρια αναφέρονται συχνά ως η κινητήρια δύναμη του κυττάρου λόγω του ρόλου τους στην παραγωγή ενέργειας με τη μορφή 5′-τριφωσφορικής αδενοσίνης ή ATP. Όσο περισσότερη ενέργεια μπορεί να παράγει, τόσο περισσότερη ενέργεια θα έχει το κύτταρο για να λειτουργεί σωστά σε όλους τους ιστούς και τα όργανα. Επιπλέον, παίζει ρόλο στον κυτταρικό μεταβολισμό.

Ένα δυσλειτουργικό μιτοχόνδριο έχει βρεθεί ότι οδηγεί σε αύξηση των ενεργών ειδών οξυγόνου που τροφοδοτούν τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, προκαλώντας έναν καταρράκτη δυσπροσαρμογών και επιταχύνοντας τη γήρανση. Μελέτες έχουν βρει ότι η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα ανθρώπινων παθολογιών , όπως ο καρκίνος και οι μεταβολικές και καρδιαγγειακές παθήσεις.

7. Κυτταρική γήρανση

Καθώς τα κύτταρα συνεχίζουν να διαιρούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, πολλά θα φτάσουν τελικά σε ένα σημείο γήρανσης όταν δεν μπορούν πλέον να διαιρεθούν αλλά εξακολουθούν να είναι μεταβολικά ενεργά. Ωστόσο, σε αυτή την κατάσταση «ζόμπι», γίνονται ελάχιστα χρήσιμα και περισσότερο επιβαρύνουν.

Από τη μία πλευρά, η έρευνα έχει δείξει ότι μικρές ποσότητες γηρασμένων κυττάρων μπορεί να είναι ευεργετικές για τη στρατολόγηση παραγόντων επιδιόρθωσης ιστών σε κατεστραμμένες περιοχές, όπως πληγές, ή την επιδιόρθωση καρκινικών κυττάρων. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η συσσώρευση κυττάρων «ζόμπι» μπορεί να συμβάλει στη χρόνια φλεγμονή και μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία. Αυτή η συσσώρευση αναφέρεται συχνά ως «φλεγμονώδης».

Η γήρανση μπορεί να προκληθεί από μια ποικιλία στρες που ήταν επίσης μέρος μερικών άλλων χαρακτηριστικών της γήρανσης, όπως η βράχυνση των τελομερών, τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου και η ενεργοποίηση καρκινικών κυττάρων λόγω πιθανών επιγενετικών αλλοιώσεων.

8. Εξάντληση βλαστοκυττάρων

Τα βλαστοκύτταρα είναι ο τύπος κυττάρων που μπορούν να μετατραπούν σε οποιοδήποτε είδος ιστού στο σώμα. Έτσι, είναι το κλειδί για την αναπλήρωση των νεκρών κυττάρων για τη διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας των ιστών και την αναγέννηση των τραυματισμένων ιστών.

Ένα ευρύ φάσμα παραγόντων, ορισμένοι που σχετίζονται με άλλα χαρακτηριστικά της γήρανσης, μπορεί να προάγουν την εξάντληση των βλαστοκυττάρων, όπως η βλάβη του DNA, η βράχυνση των τελομερών, το οξειδωτικό στρες και οι επιγενετικοί παράγοντες. Καθώς η λειτουργία των βλαστοκυττάρων μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, είναι πιο πιθανό ένας οργανισμός να αναπτύξει ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία, όπως νευροεκφυλιστικές ασθένειες, καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνο.

Μελέτες έχουν βρει ότι η αποτυχία να πυροδοτηθούν οι κατάλληλες αποκρίσεις στη βλάβη του DNA, για παράδειγμα, σχετίζεται στενά με την έναρξη και την εξέλιξη του καρκίνου.

9. Τροποποιημένη διακυτταρική επικοινωνία

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τίποτα μέσα σε έναν οργανισμό, όπως το ανθρώπινο σώμα, δεν συμβαίνει στο κενό ή σε απομόνωση. Τα κύτταρα επικοινωνούν συνεχώς μεταξύ τους μέσω ποικίλων μηχανισμών.

Ωστόσο, όταν αυτή η επικοινωνία αλλάξει, η σηματοδότηση μεταξύ των κυττάρων μπορεί να χαθεί, να παρερμηνευτεί ή ακόμα και να αγνοηθεί, διακόπτοντας τη φυσιολογική λειτουργία και την επισκευή των ιστών και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία.

10. Χρόνια φλεγμονή

Η χρόνια φλεγμονή αναφέρεται σε μια σταθερή, παρατεταμένη και χαμηλού βαθμού φλεγμονώδη απόκριση που, με την πάροδο του χρόνου, καταστρέφει τον όλεθρο στο σώμα. Σκεφτείτε να σας τρυπάει μια μικρή βελόνα για πολύ καιρό. Μπορεί να μην το παρατηρήσετε καν τις πρώτες ώρες, αλλά καθώς περνούν μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια, θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά κάτω από το δέρμα σας.

Πηγαίνοντας πέρα ​​από τη μοριακή φλεγμονή και φλεγμονή, μια ομάδα ερευνητών εντόπισε πολυφασικά φλεγμονώδη δίκτυα και προφλεγμονώδεις οδούς που μπορεί να συμβάλλουν στη γήρανση και, ως συστηματική απόκριση, μπορεί να επιδεινώσουν χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία.

11. Μακροαυτοφαγία με ειδικές ανάγκες

Η μακροαυτοφαγία, ή αυτοφαγία, είναι η φυσική διαδικασία του σώματος μέσω της οποίας τα κύτταρα απαλλάσσονται από κατεστραμμένα ή δυσλειτουργικά οργανίδια και πρωτεΐνες για να βοηθήσουν στη διατήρηση της κυτταρικής ομοιόστασης.

Η ηλικία, το οξειδωτικό στρες, οι επιγενετικοί παράγοντες και η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία μπορεί να μειώσουν την ικανότητα των κυττάρων μας να εκτελούν αυτοφαγία, οδηγώντας στη συσσώρευση κατεστραμμένων κυττάρων και πρωτεϊνών και στην επιτάχυνση της γήρανσης.

Επιπλέον, η αναστολή αυτού του εσωτερικού μηχανισμού «επούλωσης» έχει συνδεθεί με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, τον διαβήτη τύπου 2 και τις καρδιαγγειακές παθήσεις.

12. Δυσβίωση

Η δυσβίωση χαρακτηρίζεται ως διαταραχή στη μικροχλωρίδα του εντέρου. Πολλές μελέτες έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ του πολύπλοκου οικοσυστήματος τρισεκατομμυρίων μικροοργανισμών στο μικροβίωμα του εντέρου.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «αυτό το εξελιγμένο εντερικό μικροβιακό οικοσύστημα παίζει καθοριστικό ρόλο σε μια σειρά από φυσιολογικές δραστηριότητες που είναι κρίσιμες για την ανθρώπινη ανάπτυξη και υποστηρίζουν την υγεία».

Η προσθήκη αυτού στη λίστα με τα χαρακτηριστικά της γήρανσης εξηγεί περαιτέρω πώς η δυσβίωση μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικά αποτελέσματα για την υγεία, να αυξήσει τη συστηματική φλεγμονή και να επιταχύνει τη γήρανση.

Επιπλέον, όταν η συνεργασία μεταξύ των κυττάρων μας και των μικροβίων του εντέρου υποχωρεί, η μικροβιακή κοινότητα μέσα στο έντερο μπορεί να γίνει πηγή μόλυνσης και, μερικές φορές, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές παθήσεις υγείας και ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία, όπως παχυσαρκία, διαβήτης, φλεγμονώδεις ασθένειες του εντέρου, αλλεργίες, ακόμη και νευρολογικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη και η νόσος του Αλτσχάιμερ.

Η γήρανση είναι μια πολύπλοκη φυσιολογική διαδικασία που εξακολουθεί να μελετάται σε ζωικά και ανθρώπινα μοντέλα. Ωστόσο, αυτά τα 12 χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γήρανσης μπορεί να μας φέρουν λίγο πιο κοντά στην κατανόηση της διασύνδεσης του πώς συμβαίνει. Κατανοώντας αυτούς τους μηχανισμούς, οι ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν παρεμβάσεις για την επιβράδυνση ή ακόμα και την αναστροφή της διαδικασίας γήρανσης και τη βελτίωση της διάρκειας της υγείας.

Όχι μόνο ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνάει πιο γρήγορα από ποτέ, αλλά τα άτομα ζουν περισσότερο γενικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα ζήσουν μέχρι τα εξήντα τους – και αν μένουν σε ανεπτυγμένες χώρες – μέχρι τα 70 τους.

Βασικά φαγητά:

• Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε 100 έχει διπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, ηέρευνα δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ζήσουν τόσο πολύ.
• Η θέληση να ζήσει σε προχωρημένη ηλικία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αξίες ενός ατόμου και την αντιληπτή κατάσταση της υγείας του.
• Όσο μεγαλύτερος και υγιέστερος είναι το άτομο, τόσο περισσότερο επιθυμεί τη μακροζωία.
• Οι κορυφαίοι λόγοι για να θέλετε να ζήσετε μια μακρά ζωή είναι η περιέργεια, η απλή απόλαυση και η μεγιστοποίηση του χρόνου με τους φίλους και την οικογένεια.

Είτε είναι επιθυμητό είτε όχι, είναι πιο πιθανό να ζήσετε μέχρι τα 100 χρόνια.

Για περισσότερες πληροφορίες – normadex-official.top .

Contents

• 3. Επιγενετικές αλλοιώσεις
• 4. Απώλεια πρωτεόστασης
• 5. Απορυθμισμένη αίσθηση θρεπτικών ουσιών
• 6. Μιτοχονδριακή δυσλειτουργία
• 7. Κυτταρική γήρανση
• 8. Εξάντληση βλαστοκυττάρων
• 9. Τροποποιημένη διακυτταρική επικοινωνία
• 10. Χρόνια φλεγμονή
• 11. Μακροαυτοφαγία με ειδικές ανάγκες
• 12. Δυσβίωση